برای دلم که هیچ کس ندیدش

  

روز هایی هست که نمی دانی چرا, نمی دانی برای که , برای چه, و آخر چه دلیلی می تواند  پشت اینهمه شوری و تلخی انباشته شده باشد. مثل کیسه ای پر از اشک می شوی شور و تلخ.

 مثل آن خوابی که در آن مرده بودی و دری دو تکه  و سنگی تو را از بیرون از دنیای سیاه و سفید بیرون جدا کرد و داخل عجب رنگهای تر و تازه ای داشت با کیفیت ١٩ شاید هم ٢٠ مگا پیکسل  و تو در اتاق ابدی ات که سقفهای کوتاهی داشت و با گونی مثل اتاقکهای هنری پوشیده شده بود  وقتی به مرگ ناغافل خودت فکر می کردی و به سیاه و سفیدی بیرون و رنگهای داخل اتاقت و دنبال تلفنی چیزی می گشتی تا برای علی اس ام اسی زنگی چیزی بزنی و بگویی نگران نباشد اینجا همه چیز بطور مشوکی رنگی است... ناگاه  زنی برایت یک لیوان اشک تازه آورد و گفت هرکس روز اول زندگی بعد از مرگش در اینجا باید تمام اشکهایی که برایش ریخته شده را بنوشد !

و تو نوشیدی و عجب خوابی بود که حالا بعد از گذشت سالها از آن خواب هنوز و هنوز شوری و تلخی آن نوشیدنی و طعم ابدی اش را  حس می کنی.

مثل روزهایی که از شرکت می زنی بیرون. لاقید.. بدون کیفی. چیزی که دستت بگیری. و دستت در هوا تکان می خورد - لاقید-

و همین طور که می روی انگار که نمی روی از بس که معلوم نیست کجا می خواهی بروی و کنار چراغ قرمز شده از نمی دانم چی می ایستی می ایستی می ایستی.

چرا اما . می روی می نشینی روی همان نیمکت و یا نیمکت کناریش چه فرقی می کند می نشینی روی همان نیمکتی که یک عصر در ....... آذر ماه و یا ........ آذر ماه  رویش نشسته بودی لاقید- و پاهایت  را روی هم انداخته بودی و می گفتی

- نه - نه- فعلا بهش فکر نمی کنم.

الان که خوب فکر می کنم نیمکت کناریش بود اما چه فرقی می کند مهم این است که بالاخره فکر کردی و یا فکر نکرده راهی شدی.

راهی شدی به سمت اتاقی که ابدی نیست و  تصور ابدی بودنش اعصاب هر موجود متزلزل فانی را خورد می کند.

با خودت حرف می زنی. بلند و گاهی زمزمه وار.

- می خواهی بریم یه جای خلوت قهوه بخوریم و به شکلهای فنجونت خیره بشی؟

- می خواهی بریم دربند و درکه  

- دوس داری کاملا لخت بشی جلوی آینه سالسا و فلامینگو و عربی و آذری برقصی و از خستگی و عرق و قاه قاه خنده ضعف کنی؟

-  می خواهی بریم استخر؟  از روی تنهایی ات شیرجه بزنی تو عمیق؟ از روی تنهایی ات نفس بکشی - عمیق-

- می خوای بریم لباس ورزشی تازه ات رو بپوشی بریم بدویم؟ دو چرخه سوار شیم؟

- می خواهی بریم تو تراس خونت  که هنوز نچیدیش بشینی زل بزنی به لونه گنجشکها که تو دیوار ...

دیوار... دیوار.

دیوار هم دیوانه شد .  از بس  چیزی  رویش ننوشته ام.

و تو فقط یک  آجر تو یه دیوار  هستی. یه رنگی هستی در یک بوم رنگ در یک  تابلو. یک نخ یک گره تار و پود در یک  بافت. یک بافت زنده. با تمام علائم و ویژگیهای حیات.

می بینی چقدر مجبوریم؟

چقدر تحت شرایطیم؟

و اون روز که شاید دیروز بود و یا امروز چه فرقی می کنه هیچکدوم از این پیشنهادها حالتو خوب نکرد جز دیوار.

جز آجر دیوانه ای در دیوار.

علی . فروردین . یک هزار و سی صد و چندادو چند. 

راستی روز مادر برای مادرم چی بگیرم بهتره ؟؟؟؟